Portfolio
Mijn porftolio bestaat uit verschillende projecten die ik tijdens en buitenom school heb gedaan. Ik heb ze gesorteerd in drie categoriën; concepting, schrijven en film.
Momenteel wordt de categorie film nog aangevuld.
Solar
In mijn tweede jaar bij CO-IEMES heb ik samen met klasgenoten een concept ontwikkeld voor Solar Weekend Festival. De opdracht was om een campagne te bedenken waarbij de bezoekers van Solar thuis iets zouden maken en dat mee zouden nemen naar het festival. Ons concept heette: ‘Make art with love’ en we zouden dan mensen op straat ‘liefdesbrieven’ geven waarin ze werden uitgenodigd naar Solar te komen en hun thuis gemaakte ‘kunstwerk’ mee te nemen. Daarbij zouden we ook foto’s maken en mensen ‘liefdespilletjes’ geven (hartjes snoepjes). Uiteindelijk kozen zij ons concept, maar in plaatst van het originele idee vooraf het festival uit te voeren mochten wij met een aangepaste versie van het concept op het festival zelf staan. Wij hadden een houten stellage gemaakt, met kunstwerkjes er op en een groot vierkant gat met daaromheen een lijst. Het idee was dat mensen een kunstwerk zouden tekenen of verven en daarna met hun kunstwerk op de foto zouden gaan. Dit deden er een paar, maar uiteindelijk vond iedereen het leuker om elkaar te verven. Het ging dus niet zoals wij hadden verwacht, maar het was in ieder geval een groot succes. Ik was zelf nog nooit naar Solar geweest en had er voor het festival ook nog nooit van gehoord. Maar het pittoreske festivalletje in Roermond heeft mij wel betoverd. Kortom, een super leuke ervaring!
Study-Globe
Mijn meewerkstage heb ik in 2014 bij Study-Globe en Stagehuis gedaan. Daar was ik verantwoordelijk voor de social media kanalen voor beide bedrijven.
Games for Health Europe
Tijdens mijn eerste jaar bij CO-IEMES werd mijn interesse gewekt voor de groeiende gaming industrie. Tijdens de gaming lessen leerde ik steeds meer over de gaming sector en de mogelijkheden die deze markt biedt. Na een les of vijf was ik verkocht. Ik vroeg aan de docent (Jurriaan van Rijswijk) of hij eventueel een bedrijf kende die ook eerstejaars als stagiair aanneemt. Hij vertelde mij dat ik ook eventueel bij hem stage mocht lopen en zo doende liep ik in mijn eerste jaar al (onofficieel) stage bij Monpellier Venture. Tijdens deze stage heb ik verschillende taken gehad, variërend van facturen opvragen tot het bedenken van een spel voor autisten. Daarnaast heb ik geholpen bij de organisatie van Games for Health Europe conference 2012 en 2013. Dit is het tweede bedrijf van Jurriaan en zijn vrouw.
(EDIT: Inmiddels bestaat Monpellier Venture niet meer.)
Fris
Voor een schoolopdracht heb ik een artikel geschreven over het evenement Fris. De schrijfopdracht was als volgt:
‘FRIS is de nieuwe Lifestyle voor jongeren van 12 t/m 15 jaar’
‘Je bent pas Cool, als je FRIS bent’
‘Tijdens een slapeloze nacht van 12 op 13 januari is het idee voor FRIS ontstaan. Laten we eens kijken of we een leuk feestje kunnen organiseren voor een jongere doelgroep dan dat we normaal doen, was de gedachte waarmee we zijn begonnen’ aldus de website van FRIS. Afgelopen vrijdag was het leuke feestje in 013. En een geslaagd feestje was het, helemaal uitverkocht!
“…ze zeggen netjes u, meneer en mevrouw.”
De helden van 013 gunnen het jonge grut ook een leuke avond en hebben zelf stiekem ook wel plezier. Zo is het tijdens een ‘normale’ dienst zo dat tien muntjes verkopen per persoon een minimum is maar bij een dienst tijdens FRIS is drie muntjes voor veel tieners het maximum. Dit kan natuurlijk ook aan de prijzen liggen, een muntje bij 013 is namelijk 2 euro 30. Ook al verschillen de bezoekers maar 6 jaar met de vrijwilligers, ze zeggen netjes u, meneer en mevrouw. Hier kan de staf dan wel weer om lachen. ‘Kijk nou hoe klein ze zijn!’ roept één van de vrijwilligers. ‘Wat schattig.’
‘FRIS is een geval apart’.
Voor de vrijwilligers valt een dienst tijdens FRIS niet onder de noemer ‘chille dienst’. FRIS is een geval apart. Tijdens een dienst in de garderobe heb je normaal gesproken 2 pieken en een heel groot dal waarin het rustig is, je kan dan een spelletje doen of iets dergelijks. Maar tijdens FRIS is de bar in de foyer gesloten en zijn alleen de bars in de zaal open. Als de bezoekers dan even rustig willen gaan zitten, doen ze dat bij de garderobe. Helaas doen ze dit dan weer niet rustig. Tot wanhoop van de vrijwilligers.
‘toch een moment voor een spelletje’.
Tijdens het dal ‘momentje’ gaat de staf even in de zaal kijken. Ze zijn natuurlijk ook erg benieuwd wat er op het programma staat. Het blijken een aantal populaire dj’s te zijn: DJ Irwan, DJ Darryl Dwight, DJ Pilot, DJ DubbelFRIS en MC Iceman. De staf is er alleen iets minder bekend mee en vlucht daarom dan ook weer snel terug naar de garderobe. Waar dan toch een moment is voor een spelletje mens erger je niet, hoe toepasselijk.
Boek idee
Dit is een stuk van een verhaal waar ik samen met een vriendin aan was begonnen. Het idee is dat we omstebeurt een pagina schrijven, zonder met elkaar te overleggen. Dus in principe gewoon verder ‘breien’ op dat wat de ander heeft geschreven. Dit is de eerste pagina die ik heb geschreven, hopelijk maken we dit verhaal nog een keer af. Momenteel heeft het ook nog geen titel. ‘Dat is mijn plek.’ Zegt een snauwerige stem achter mij. Ik draai me om en zie een jongen staan, ik denk rond de 17 jaar met een heel slank lichaam en zwart piek haar dat alle kanten op steekt. ‘Ow’, is het enige wat ik kan uitbrengen en ik sta op. ‘Ga maar gauw zitten dan.’ Een flauwe glimlach verschijnt op zijn gezicht, alsof hij het alleen maar deed om zich superieur te voelen. Maar ik ben vandaag niet in een bui om te gaan discussiëren, ik heb genoeg andere dingen aan mijn hoofd. Leunend tegen de deur ga ik verder met denken. Hoe ga ik dit oplossen? Waar moet ik beginnen? Ik kan dit toch niet alleen? Ik haal de herinnering weer naar boven en ga elk detail na. Twee weken geleden, op mijn 18e verjaardag klopte er die avond iemand op de deur. Aangezien het mijn verjaardag was moest ik van moeder de deur open doen, want het was waarschijnlijk toch voor mij. Er stond een oude man op de veranda. Je zou zeggen een bejaarde maar daar zag hij er te fit voor uit. Ergens herkende ik hem van maar ik kon hem maar niet plaatsen. ‘Goedenavond,’ zeg ik beleefd. ‘Een goedenavond Noah,’ zegt de man met een voorzichtige glimlach. ‘U… weet mijn naam?’ Vraag ik verbaasd. ‘Natuurlijk weet hij je naam,’ zegt mijn moeder die ondertussen achter mij is komen te staan, ‘hij is je grootvader.’‘Ow,’ zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen, ‘euhm..’ Niet wetend of hij nu wel of niet welkom is kijk ik mijn moeder aan. De vader van mijn moeder. Hier ineens op de stoep. Ik heb mijn moeder wel eens over hem horen praten, maar dat kostte haar heel veel moeite. Blijkbaar was hij vertrokken toen zij nog maar een klein meisje was en is dit weer de eerste keer na al die tijd dat zij elkaar zien. Maar hoe kan hij dan mijn naam weten, vraag ik mij af. Minuten gaan voorbij zonder dat er iets gebeurd of dat iemand iets zegt. Ik heb mijn moeder nog nooit zo boos gezien. Dit is echt een momentje als-blikken-konden-doden. Mijn moeder kijkt haar vader strak aan, heel haar lijf is gespannen en ik zie nog net niet de rook uit haar oren komen. Mijn grootvader staat daar geheel ontspannen voor de deur. Met zijn handen op de rug kijkt hij mijn moeder ontspannen terug aan. Hij kucht een keer maar blijft rustig staan. En dan ineens veranderd er iets, je voelt de spanning in de lucht zakken en mijn moeder ontspant zich. Ze ziet er nu niet meer gespannen uit maar komt meer stijfjes over. Ze zet een stap opzij en gebaart dat hij binnen mag komen. Terwijl hij mij passeert geeft ie mij een klein doosje, ongeveer het formaat van een luciferdoosje, ingepakt in zwart mat papier met een zilveren lint eromheen. Met sierlijke letters staat mijn naam op het papier geschreven. ‘Dank u wel’ zeg ik vriendelijk. Hij glimlacht alleen en loopt door. Ik bestudeer het doosje nog verder, maar meer aanwijzingen vind ik niet aan de buitenkant. Ik kijk mijn moeder aan, ‘Wat denk je dat er in zit?’. ‘Wat is er mam?’. Als een soort robot staart ze mij aan zonder iets te zeggen. Heel haar lichaam is recht en stijf. Als ik haar in de ogen kijk zie ik wanhoop. Vluchtig schieten ze heen en weer. Zou ze in shock zijn, doordat ze haar vader weer ziet na al die tijd? Alsof er een knop omgezet wordt ontspant ze haar hele lichaam en verdwijnt de wanhoop uit haar ogen. Ze kijkt me vragend aan alsof ze even met haar gedachten ergens anders was. ‘Sorry schat, vroeg je iets?’. ‘Mam, gaat alles wel goed?’ ‘Ow ja hoor, niks aan de hand.’ ‘Mam, hoe kon hij mijn naam weten? Ik weet zijn naam niet eens.’ ‘Lieverd daar hebben we het later wel over, voor nu geniet nou van je feestje.’ ‘Mam, wacht!’ Maar ze loopt gewoon weg.
Scratch
Het tijdschrift scratch is gemaakt door en voor (afgestudeerde) studenten van Fontys ACI. Voor de herfst editie van 2012 heb ik samen met Rozemarijn Vossen een artikel geschreven.
‘Kroeg: een warm onthaal voor CO-afgestudeerde’, is het verhaal van Liselotte van Hasselt, de eerste CO-afgestudeerde. In het interview praat ze over haar tijd bij IEMES, waar ze nu werkt en wat ze wil gaan doen. Klik hier om het volledige magazine te lezen.
Moviemes
Via een klasgenoot werd ik uitgenodigd voor het excellentietraject MOVIEMES. Dit is een groep studenten die interesse hebben in de film branche en samen mee doen aan 48 hour film weekends. Het idee is een competitie waarbij je als groep een film van ongeveer zeven minuten schrijft, filmt en bewerkt binnen 48 uur. Op vrijdag krijgt elke groep een naam, een voorwerp, een zin en genre die gebruikt moeten worden in de film. Ongeveer een week na het weekend maakt de jury bekend welke groep, welke nominatie heeft gewonnen. Er kon een prijs worden gewonnen voor; best directing, best writing, best use of props of best use of genre’.
Ik heb meegewerkt aan de productie van Script en Eureka als producer. Script gaat over een jonge vrouw die een script schrijft en daarmee een kaartjes wil winnen om naar Hollywood te gaan. Maar is haar verhaal over cowboy Luuk goed genoeg om de wedstrijd te winnen? Eureka gaat over een jonge man die hoopt dat hij net als zijn vader en grootvader, door middel van een paraplu zijn eureka moment zal krijgen. Het loopt echter tragisch met hem af.
Als producer zorgde ik ervoor dat de acteurs op het juiste moment, op de juiste plek waren en helemaal klaar voor de productie. Het was super gezellig, leerzaam met korte nachten. Beide keren was onze groep de eerste die de film inleverde. Helaas leverde die prestatie geen nominatie op.